Zaterdag 6 oktober, duathlon Assen. De afsluiter van het SIE Event Supplies Duathloncircuit van de NTB. Een circuit waar ik niet bewust aan heb deelgenomen, maar omdat het zeker de helft van de in Nederland openbaar georganiseerde duathlons bevat, je al snel automatisch in meedraait. Behalve Deurningen waren alle mijn andere wedstrijden dit seizoen ook onderdeel van het duathloncircuit en dat staat garant voor een sterk deelnemersveld. Daar was vandaag geen uitzondering op. Een wedstrijd ‘in de regio’ is natuurlijk zonde om te laten schieten, dus toog ik naar Assen.
De wedstrijd in Assen, georganiseerd door de triathlonafdeling van AAC’61, betreft de sprintafstand. 5km lopen, 20km fietsen en nog eens 2,5km lopen dus. Mijn laatste wedstrijd over deze afstanden was in mei, in Groningen, dus ik ben erg benieuwd hoe ik dit nu trek, toch heel wat trainingsarbeid en een aantal wedstrijden verder. Amper zes dagen na het volbrengen van het seizoensdoel is er in elk geval geen sprake van druk. Daarbij was het opgeklaard en zou het de hele wedstrijd droog blijven, met uitzondering van het wegdek op met name de stukken door het bos dan. Geen reden dus om niet om 13:00 uur aan de start te verschijnen. Heel bewust start ik in de achterhoede van het veld. Ik ben nou eenmaal niet zo snel weg, mede om me niet vroeg in de wedstrijd op te blazen. Al op de eerste 400 meter over de atletiekbaan haal ik toch anderen in. Ik ben eigenlijk wel verbaasd over hoe soepel en redelijk vlot ik vertrek. Even houd ik nog wat in, blijf een stukje achter iemand hangen, maar als die ook inhoud om achter een voorganger te blijven lopen, besluit ik direct om te versnellen en door te gaan. Het gaat lekker en ik haal nog eens hier en daar iemand in en dat doet me goed. In de tweede van twee rondes is het een moment iets zwaarder maar in het laatste deel van de run kan ik weer versnellen en merk ik dat ik dat verrassend goed volhoud. Voor het eerst hoef ik niet enorm te pushen om richting de 15/u te lopen, maar gaan de benen zelf! Wat een geweldig gevoel is dat en ik realiseer me dat nu ik de dubbele afstand heb volbracht, vorige week in Tilburg, de sprintafstand nu niet meer een kwestie is van ‘de finish halen’ maar dat ik hier serieus aan snelheid kan gaan werken. Te gek!
Om de wedstrijd nog even af te maken: het fietsparcours is geen aanrader. Veel, heel veel klinkerwegen (nog meer dan bij de Wintertriathlon), een aantal smalle fietspaden en onoverzichtelijke bochten. Dat aangevuld met regelmatig nat en met bladeren en takjes bezaaid wegdek, maakt het geen bijzonder snel parcours. Helaas zijn er geen tussentijden geregistreerd, maar ik schat dat ik rond de 33 minuten fietste over de, wat ik achteraf hoorde van een andere deelnemer, 21 kilometer. De afsluitende 2,5km lopen was nog één inmiddels bekende ronde. De overgang fietsen-lopen kost nog altijd wel wat moeite, hoewel ik geen last meer krijg van kramp zoals in mijn allereerste run-bike-run bij Tjas en tijdens de Cyclespeed Duathlon Groningen 2011. Die winst heb ik alvast behaald door specifiek hierop te trainen. Voor volgend jaar is het zaak eerder een goed tempo op te kunnen gaan pakken, zodat de hele run sneller wordt. Ik finishte in 1:07.10. Een prima tijd om mijn eerste duathlonseizoen mee af te sluiten.
En nu? De ijsbaan is weer open, dus de schaatsen mogen ‘uit het vet’. Maar ook nog een even een naseizoen met volgende week de 4Mijl van Groningen en waarschijnlijk de Wintertri- of duathlon eind oktober in Assen. Tot dan!
Wilfred Vogd 